یا هادی
... حتی من علینا بکم...
مدینه بی قرار مهدی فاطمه(عجل الله فرجه الشریف) است....
گویی غربت اهل بیت (علیهم السلام) را پایانی نیست...
قرنها گذشته است و دلها همچنان از این رنج و غربت ملتهب است...
سلام من به مدینه... به غربت صادق(ع)
سلام من به بقیع و به تربت صادق(ع)
سلام من به مدینه به آستان بقیع
سلام من به بقیع و کبوتران بقیع
سلام من به مزار معطر صادق(ع)
_________________________________________________
... آنقدر رفت و آمد....
آنقدر بی قراری کرد....
مضطر شد.........
تا امامش راهش دهد.....
عنوان را می گویم......
عنوان بصری........
تشنه بود.... تشنه معرفت...
و..
التماس کرد.....
امام صادق(ع) او را پذیرفت...........
راهش داد....
_______________________________________
......... تاریخ می گذرد...
تا به من می رسد......
و من در عصر امامی نفس می کشم که سبب غیبتش هستم......
باید که ازین رنج و شرم جان داد...
تشنه ام.......
دارم می سوزم.......
......
یا صادق آل محمد......
من شاگرد مکتب شمایم.....
دست نوازشی........
گدایی بلد نیستم .......
یادم دهید.........
_______________________________
یابن الزهرا!...
ساعات عمر من همگی غرق غم گذشت
دست مرا بگیر که آب از سرم گذشت
مانند مرده ای متحرک شدم بیا
بی تو تمام زندگی ام در عدم گذشت بیا.....
العجل...
العجل...
العجل...
صلوات عاشقانه....